![[{[item.product.name]}]]([{[item.product.photo.url]}] 125w)
-
Repatriacja czy repatriotyzacja?
Symbol:
9788378931188
49.69
Program lojalnościowy dostępny jest tylko dla zalogowanych klientów.
| Wysyłka w ciągu | 24-48h |
| Cena przesyłki | 14.99 |
| Dostępność |
|
| Kod kreskowy | |
| ISBN | 9788378931188 |
| EAN | 9788378931188 |
Płatność AutoPay/wpłata na konto
Praca "Repatriacja czy repatriotyzacja?" przedstawia najważniejsze problemy polityki Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL) wobec Polaków mieszkających w Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich (ZSRS) w końcu lat osiemdziesiątych. Implikują one do dzisiaj założenia organizacyjne i parametry ideowe polityki państwa wobec naszych rodaków za wschodnią granicą.
Najwyższe organy władzy politycznej PRL z niezwykłą ostrożnością podchodziły do aktywności na dawnych Kresach w drugiej połowie lat osiemdziesiątych. A kiedy zgoda na to została już oficjalnie wyrażona, przystąpiły do tworzenia programów i strategii współpracy z Polakami w ZSRS, uważnie analizując reakcję Moskwy. Klamrą otwierającą ten okres niepewności jest moment, kiedy czynniki partyjne ZSRS zorganizowały pobyt W. Jaruzelskiego w Wilnie, a zamykającą - dzień, w którym geenerał Jaruzelski, już jako prezydent RP, złożył w lipcu 1990 roku wizytę we Lwowie. Ten czas przygotowywania polityki polonijnej między PRL a III RP wyznaczają działania administracji oraz instytucji publicznych (np. "Wspólnoty Polskiej") według schematu oraz narzędzi stosowanych w ostatnich latach PRL.
Ewolucja programów wobec Polonii i rodaków żyjących poza granicami przebiegała jednak powoli i nie bez trudności. Z jednej strony w końcu lat osiemdziesiątych były działania Towarzystwa "Polonia" koordynującego swoją pracę i program z sowieckim Stowarzyszeniem "Rodina" i politycznymi czynnikami w Moskwie. Ich celem była instrumentalizacja polityczna rodaków. Z drugiej strony odbywał się proces upodmiotowienia środowisk polskich oraz katolików innych nacji na Kresach Wschodnich przez Kościół katolicki, początkowo dynamicznie wspierany z Polski przez duchowieństwo i hierarchię.
Najwyższe organy władzy politycznej PRL z niezwykłą ostrożnością podchodziły do aktywności na dawnych Kresach w drugiej połowie lat osiemdziesiątych. A kiedy zgoda na to została już oficjalnie wyrażona, przystąpiły do tworzenia programów i strategii współpracy z Polakami w ZSRS, uważnie analizując reakcję Moskwy. Klamrą otwierającą ten okres niepewności jest moment, kiedy czynniki partyjne ZSRS zorganizowały pobyt W. Jaruzelskiego w Wilnie, a zamykającą - dzień, w którym geenerał Jaruzelski, już jako prezydent RP, złożył w lipcu 1990 roku wizytę we Lwowie. Ten czas przygotowywania polityki polonijnej między PRL a III RP wyznaczają działania administracji oraz instytucji publicznych (np. "Wspólnoty Polskiej") według schematu oraz narzędzi stosowanych w ostatnich latach PRL.
Ewolucja programów wobec Polonii i rodaków żyjących poza granicami przebiegała jednak powoli i nie bez trudności. Z jednej strony w końcu lat osiemdziesiątych były działania Towarzystwa "Polonia" koordynującego swoją pracę i program z sowieckim Stowarzyszeniem "Rodina" i politycznymi czynnikami w Moskwie. Ich celem była instrumentalizacja polityczna rodaków. Z drugiej strony odbywał się proces upodmiotowienia środowisk polskich oraz katolików innych nacji na Kresach Wschodnich przez Kościół katolicki, początkowo dynamicznie wspierany z Polski przez duchowieństwo i hierarchię.
Autor:
Mariusz Maszkiewicz
Wydawnictwo:
Kolegium Europy Wschodniej
Format:
15,2x22,9 cm
Rok wydania:
2017
Oprawa:
broszurowa
Stron:
414
Nie ma jeszcze komentarzy ani ocen dla tego produktu.
- Producenci
Sklep internetowy na oprogramowaniu Sky-Shop.pl
