Zaproponowany w książce model CSR pokazany jest z perspektywy makroekonomicznej, głównie z punktu widzenia instytucji formalnych i nieformalnych, edukacji, kultury społeczno-gospodarczej, stanu społeczeństwa obywatelskiego i świadomości ekologicznej. Model ten w sposób istotny różni się od dotychczas prezentowanych w literaturze przedmiotu zalecających przede wszystkim określone działania operacyjne. Ze względu na to, że prezentowane w literaturze przedmiotu modele społecznej odpowiedzialności biznesu nie ujmowały otoczenia zewnętrznego, które wszak istotnie warunkuje jej realizowanie się, autorka zaproponowała makroekonomiczny model infrastruktury społecznej odpowiedzialności biznesu. Priorytetem przedłożonego modelu CSR jest uzupełnienie powstałej luki ze wskazaniem, że afirmacja idei CSR nastąpi wówczas, kiedy wystąpi synchronizacja działania w tym kierunku nauki, instytucji formalnych i nieformalnych, edukacji, społeczeństwa, podmiotów gospodarczych i trzeciego sektora.
